21 Δεκ 2013

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ( 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1969 )

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ( 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1969 )  
Για πότε πέρασαν 44 ολόκληρα χρόνια ? Ούτε που το κατάλαβα. Σαν να ήταν εχθές…Μια ΖΩΗ ολόκληρη.
    Πριν από 44 χρόνια, λοιπόν, τέτοια περίπου ώρα που γράφω τώρα, και μετά από ατέλειωτες πρόβες, παραταχθήκαμε  κατά τα προβλεπόμενα στην πλατεία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων , της Σχολής ΜΑΣ, εκείνης που είχαμε βρέξει  με τον ιδρώτα μας άπειρες φορές, για να δώσουμε τον Όρκο μας.
    Ήταν Κυριακή, 21 Δεκεμβρίου 1969, όταν  μετά από 89 μέρες και νύχτες από την ημέρα που μπήκαμε στη Σχολή, ήρθε η ώρα, αφού και το $ μηδενίστηκε, να δώσουμε τον Όρκο μας.
    Μπροστά μας, δεν βλέπαμε τίποτα περισσότερο από την προσμονή των επομένων ωρών, όταν μετά την ορκομωσία θα ετοιμαζόμασταν, ( ήμασταν ήδη έτοιμοι ) θα παίρναμε τις άδειές μας, και θα φεύγαμε για τα σπίτια μας.
    Θα βλέπαμε τους δικούς μας, τους φίλους μας, τα κορίτσια μας, τα στέκια μας, μετά από 89 ολόκληρες μέρες. Αυτή ήταν η κυρίαρχη σκέψη που υπήρχε στο μυαλό μας. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ !
    Ήρθε η ώρα, και τα αναμενόμενα ‘’παραγγέλματα’’ κάτω από τα παγερά βλέμματα του Μπάρμπα- Πάνου και του Μπάρμπα-Γιάννη, των αγαλμάτων της πλατείας Ηρώων, δόθηκαν.
ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙΤΕ!
ΥΨΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑΝ!
«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα.
Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου,
να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγας των.
Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,
μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός  μου, τας Σημαίας.
Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ από αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους,
και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης.»
ΟΡΚΙΣΘΕΝΤΕΣ, ΑΤΕΝΩΣ!
ΚΑΛΥΦΘΕΙΤΕ!
    Και αυτό ήταν, είχαμε γίνει ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ Ευέλπιδες πλέον, εκτός από τον Γιάννη και τον Τάσο, που ήταν μικρότεροι ένα χρόνο και ορκίστηκαν αργότερα.
    Τον Όρκο, τον είχαμε μάθει απ’ έξω και ανακατωτά, τον είπαμε, ορκιστήκαμε, αλλά χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια και να τρέξει πολύ νερό κάτω από τα γιοφύρια, για να καταλάβουμε ΑΚΡΙΒΩΣ τι σημαίνει.
    Ήταν ένας Όρκος που τηρήθηκε από όλους μας, σημάδεψε την ζωή μας και μας ακολούθησε μέχρι τον Ιούλιο του 1973, οπότε και τον ΑΝΑΝΕΩΣΑΜΕ, σαν ανθυπολοχαγοί ( εντάξει, εντάξει, και ανθυπίλαρχοι ) πλέον.
    Και συνεχίσαμε να τον τηρούμε. Όπως όταν ήμασταν Ευέλπιδες. Ίσως όχι τόσο αγνοί, όπως τότε, όμως τον Όρκο μας τον τηρήσαμε ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ και θα συνεχίσουμε να τον τηρούμε, μέχρι να κάνουμε το Μεγάλο Ταξίδι.
    Εκτός από τον  Όρκο, αλλά απολύτως συνδεμένος με αυτόν, ήταν και ο Κώδικας Τιμής του Ευέλπιδος. Λίγα λόγια, όπως τα βρήκα αλλά και τα έζησα 44 χρόνια τώρα.
    Ο Κώδικας Τιμής Ευελπίδων υπάρχει εδώ και πολλές γενιές αξιωματικών, μεταφέρεται από γενιά σε γενιά Ευελπίδων και περιλαμβάνει συγκεκριμένες επιταγές.   Δεν εξαντλεί όλα όσα πρέπει να κάνει ή να έχει στο μυαλό του ο Εύελπις, αλλά θέτει το ελάχιστο όριο, κάτω από το οποίο εάν κάποιος υπολείπεται δεν είναι δυνατόν να ονομάζεται Εύελπις.
Α) Ο Εύελπις λοιπόν δεν κλέβει, δεν ψεύδεται, δεν εξαπατά, δεν συκοφαντεί, δεν κολακεύει. Τέλος, δεν ανέχεται στο περιβάλλον του ανθρώπους που κάνουν ένα από τα παραπάνω.
    Η πιστή τήρηση του κώδικα δημιουργεί συνθήκες αμοιβαίας εμπιστοσύνης και η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι σημαντικό στοιχείο για την ύπαρξη της ομάδας, όπως και η ομάδα είναι σημαντικό στοιχείο για την ύπαρξη της Μονάδας, που αποτελεί τη βάση του Στρατού.
Β) Ο Εύελπις δεν παραβιάζει τον όρκο του, για πίστη στη Πατρίδα, για υπακοή στο Σύνταγμα, στους Νόμους και τα ψηφίσματα του Κράτους, για αφοσίωση στο καθήκον.
Η τιμή και οι λοιπές στρατιωτικές αρετές, μέσω της στρατιωτικής αγωγής και της γνώσεως, διαμορφώνουν την ηγετική προσωπικότητα του Ευέλπιδος.
Σημείωση: Στο ξιφίδιο των Ευελπίδων είναι χαραγμένο το ρητό της ΣΣΕ:
                              «ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΜΑΘΩΝ ΑΡΧΕΙΝ ΕΠΙΣΤΗΣΕΙ»
 Δηλαδή: Όταν μάθεις να διοικείσαι, θα μάθεις να διοικείς!
    Τα χρόνια, πέρασαν. Οι ρυτίδες ήρθαν. Τα μαλλιά μας άσπρισαν και έπεσαν. Τα προβλήματα, μας κυρίεψαν. Όμως, η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ είναι πάντα ζωντανή και πάλλεται από συγκίνηση κάθε φορά που ακούμε ή θυμόμαστε τον Όρκο που δώσαμε, τον Όρκο  που τιμούμε πάντα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για σήμερα, παιδιά !

19 Δεκ 2013

ΕΥΧΕΣ

Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ.της Τάξεώς μας,
εύχονται σε όλους τους συμμαθητές και τις οικογένειές τους,
καθώς και στις οικογένειες των εκλιπόντων συμμαθητών μας
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
και
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ,
ο οποίος μακάρι να μην μας φορτώσει με νέα δεινά.
Να έχουμε την όλοι την υγεία μας
 και να απολαμβάνουμε έστω και τα λίγα, που μας άφησαν οι ντόπιοι και ξένοι δυνάστες.
Για το Δ.Σ.
Ο
ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Βαγγέλης Δανιάς.

22 Νοε 2013

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΔΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου, όπως το είχαμε προγραμματίσει, κάναμε την εκδρομή μας, την τελευταία για το 2013, στο Δίον και τον Παλαιό Παντελεήμονα.
    Ξεκινήσαμε πρωί – πρωί με την αυγούλα, 26 νοματαίοι, για να πραγματοποιήσουμε όσα είχαμε φανταστεί για αυτή την μικρή μεν, αλλά πολύ σημαντική εκδρομή. Ο λόγος που δεν αναρτήθηκαν οι εντυπώσεις μας μέχρι τώρα, είναι μια ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΒΛΑΒΗ ΤΟΥ Η/Υ, που μας κράτησε ‘’εκτός παιχνιδιού’’ για μιά εβδομάδα περίπου.
    Πολλοί θα κάνουν λογικούς συνειρμούς, για την πραγματοποίηση της εκδρομής μιά ημέρα που σε όλη την Ελλάδα επικρατεί μια ‘’αναστάτωση’’ εξ αιτίας των ‘’εορτασμών’’ μιάς επετείου. Δεν είναι του παρόντος, αλλά ενώ η επιλογή της ημέρας ήταν τυχαία, συνετέλεσε ωστε να αποφύγουμε τις τόσες ηλιθιότητες που ακουγονται και προβάλλονται κάθε χρόνο. Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα μας.
    Πρώτη μας στάση, μικρή για καφέ και...άλλα τινά, στον Κορινό. Και μετά, φτάσαμε στο σημερινό χωριό Δίον, κοντά στο Λιτόχωρο.
    Πρώτα απο όλα, επισκεφθήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο του Δίου, μέσα στο χωριό, και θαυμάσαμε τα δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων προγόνων μας έχουν βρεθεί στην περιοχή. Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε το Αρχαιολογικό Πάρκο του Δίου, μια καταπράσινη έκταση, παρά το προχωρημένο του φθινοπώρου, και κάναμε τον περίπατό μας ανάμεσα στα αρχαιολογικά ευρήματα ( δύο αρχαία θέατρα, αρκετά Ιερά και πολλά ερείπια.) Διάχυτη η εντύπωση, πως η γή κρύβει μέσα της πολλούς ακόμα θησαυρούς στην περιοχή. Να δούμε, πότε οι σκαπάνες των αρχαιολόγων θα τους φέρουν στο φώς...
    Το Αρχαιολογικό Πάρκο είναι μεγάλο σε έκταση, και η ώρα πέρασε ευχάριστα και επιμορφωτικά χωρίς να το καταλάβουμε. Έτσι, απο το Δίον, σύμφωνα και με το πρόγραμμά μας, πήγαμε στον Παλαιό Παντελεήμονα, πάνω απο τον Πλαταμώνα, και φτάσαμε την ώρα που το στομάχι μας έδινε τα πρώτα σημάδια ανυπομονησίας.
    Χωρίς καθυστέρηση, πήγαμε κατ’ ευθείαν στην ταβέρνα στην οποία είχαμε κλείσει απο μέρες, για να επιβεβαιώσουμε τις φήμες για την προσφορά των ‘’δημιουργημάτων΄΄ της.
    Στην ταβέρνα ‘’ΑΓΝΑΝΤΙ’’, μας υποδέχθηκε ο Δημήτρης, και επιλέξαμε μιά ολόκληρη πτέρυγα για να κάτσουμε.
    Αξίζει τον κόπο, να πόύμε λίγα λόγια για αυτή τη ταβέρνα.
    Πολύ προσεγμένη διακόσμηση, με βάση το ξύλο, καθαρώτατη, με άριστη εξυπηρέτηση. Τα δε φαγητά που παραγγείλαμε, απο μιά μεγάλη ποικιλία, ικανοποίησαν απόλυτα και τους πιό απαιτητικούς απο εμάς στη νοστιμιά και την ποσότητα.
    Σε λίγη ώρα, η ταβέρνα είχε γεμίσει, και με την συνοδεία ζωντανής μουσικής, απολαύσαμε το γεύμα μας.
    Την συγκεκριμένη ταβέρνα, την συνιστώ απολύτως, σε όσους βρεθούν στην περιοχή, με την βεβαιότητα οτι θα φύγουν απολύτως ικανοποιημένοι.
    Η μέρα πλέον μικρή και οι ώρες φωτός περιωρισμένες. Έτσι, μετά το γεύμα μας, και για να ‘’χωνέψουμε’’ και λίγο, κάναμε μια σύντομη περιήγηση στο θαυμάσιο αυτό χωριό με την όντως παραδοσιακή Μακεδονική αρχιτεκτονική, χωρίς τα συνηθισμένα δημιουργήματα της...νεοελληνικής αρχιτεκτονικής που όλοι μας αποστρεφόμαστε σε παραδοσιακούς οικισμούς.
    Φύγαμε από τον Π.Παντελεήμονα για την τελευταία στάση της εκδρομής μας, το Κάστο του Πλαταμώνα, που όλοι το έχουμε δεί ταξιδεύοντας γενικώς απο την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, αλλά σπανίως σταματήσαμε να το επισκεφθούμε.
    Το Κάστρο, το θυμάμαι καλά απο την περίοδο 1965 – 70, ενώ ήταν παρατημένο εντελώς και αναξιοποίητο, τώρα έχει συντηρηθεί και αποτελεί ένα θαυμάσιο αξιοθέατο για την περιοχή. Είναι απο τα λίγα κάστρα που σώζονται πλήρη στον ελλαδικό χώρο. Είναι Ενετικό, με αξιοσημείωτη ιστορική πορεία μέχρι και το 1941.
    Κάτι όμως μας ‘’ξέφυγε’’, και όταν ανεβήκαμε επάνω, βρήκαμε ‘’ντουβάρι ‘’ την καστρόπορτα, και αυτό γιατί λειτουργεί μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Ας μην το σχολιάσω. Παρά το οτι δεν μπήκαμε μέσα, μας δόθηκε η ευκαιρία να ατενίσουμε το απέραντο Αιγαίο πέλαγος, την ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ, καθώς και τις γύρω περιοχές. Αν και κοντά στην Εθνική Οδό, η ανάβαση είναι απότομη και δύσκολή, παρά τους διαδρόμους και τα σκαλάκια που έχουν γίνει. Ασυναίσθητα, φαντάστηκα μιά μάχη στον Μεσαίωνα, και το πρόβλημα των επιτιθέμενων. Σίγουρα, όταν έφταναν στο κάστρο θα ήταν ‘’ψόφιοι’’.
    Κατεβήκαμε λοιπόν απο το κάστρο, και ήπιαμε τον καφέ μας, σε μία καφετέρεια στο χωριό Νέος Παντελεήμονας, δίπλα στην εθνική οδό. Μην περιμένετε και πολλά πράγματα, καινούριο χωριό, κτίστηκε απο το 1965 και εδώ, όταν οι κάτοικοι του Π.Παντελεήμονα τον εγκατέλειψαν λόγω κατολισθήσεων.Εδώ, είναι κυρίαρχη η περίφημη...νεοελληνική αρχιτεκτονική. Με άλλα λόγια, προσπεράστε το.
    Με αυτά και με αυτά, γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη κατα τις 7.30 το βραδάκι, απόλυτα ικανοποιημένοι απο την εξόρμησή μας, και με την γενική αίσθηση πως οι συμμαθητές μας που μπορούσαν να έρθουν και δεν ήρθαν, έχασαν! Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι που ένώ ήθελαν να έρθουν, αντικειμενικά κωλύματα τους κράτησαν μακριά.
    Και για να μην λέτε οτι είμαι μόνο λόγια, σας βάζω παρακάτω και μερικές φωτογραφίες, ‘’δια του λόγου το αληθές’’. Ά, το κοριτσάκι που βλέπετε, είναι η εγγονή μου η Μελένια, που τώρα πλέον πηγαίνει στην Πρώτη Δημοτικού, και μας έδωσε μια επιπλέον χαρούμενη και αισιόδοξη νότα, για την συνέχεια.

Ανδρέας.
















4 Νοε 2013



Προς όσους επιθυμούν να αναρτήσουν

ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ - ΥΠΟΜΝΗΣΗ

1. Η ανάρτηση πρέπει να φέρει την ηλεκτρονική υπογραφή του "συγγραφέα", με απλά λόγια,  ΕΓΓΡΑΦΗ στο blog μας. Το ίδιο ισχύει και για όσους επιθυμούν να σχολιάσουν αναρτήσεις άλλων.  Σε περίπτωση που μη επιθυμών να εγγραφεί, επιθυμεί να αναρτήσει στο blog μας, θα διαβιβάζει το μήνυμά του με e-mail στον Διαχειριστή του blog για να δημοσιευθεί μετά από έλεγχο τήρησης των προϋποθέσεων, δεσμεύσεων και υποχρεώσεων που προνοεί η Νομοθεσία.
2. Αναρτήσεις και σχολιασμοί πρέπει να γίνονται χωρίς ύβρεις και ακραίες εκφράσεις που θα μπορούσαν να εγείρουν αξιώσεις αποζημίωσης (ηθική βλάβη, δυσφήμηση, συκοφαντία).  Ο αναρτών φέρει την αποκλειστική ευθύνη των μηνυμάτων και σχολίων που δημοσιοποιεί.
3. Αναρτήσεις - έστω και αποσπασματικές - δημοσιευμένων πονημάτων τρίτων, στον καθημερινό και περιοδικό Έντυπο και Ηλεκτρονικό Τύπο ΔΕΝ μπορούν να γίνουν χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση του συγγραφέως.  Η συγκατάθεση αυτή πρέπει να τοποθετείται σαν αρχείο jpeg στην αρχή της ανάρτησης, αμέσως μετά τον τίτλο της.
4. Αναρτήσεις οπτικο-ακουστικού υλικού (μουσική, μαγνητοσκοπήσεις) παραγωγής τρίτων, ΔΕΝ μπορούν να γίνουν χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση των εχόντων τα πνευματικά και εμπορικά δικαιώματα.
5. Αναρτήσεις οπτικο-ακουστικού υλικού από τις εκδηλώσεις των μελών του Συνδέσμου ΔΕΝ μπορούν να γίνουν χωρίς την εκ των προτέρων ενημέρωση και συναίνεση των απεικονιζομένων ότι θα τεθούν σε δημόσια θέα (προσωπικά δεδομένα).

Κων-νος Παπανικολάου
 Διαχειριστής του Blog

3 Νοε 2013

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ
    Το Σάββατο 2 Νοεμβρίου , η Βάσω  και ο Δημήτρης Χαντζής , πάντρεψαν την κόρη τους Μίλη με τον John Millington στη Θεσσαλονίκη, στον Ιερό Ναό Τριών Ιεραρχών.
    Μετά το μυστήριο, παρετέθη η καθιερωμένη πλέον δεξίωση, στην αίθουσα Giand Chateau, και το γλέντι κράτησε μέχρι πολύ αργά την νύχτα.
    Στο νέο ζευγάρι John και Μίλη, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας
ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ
ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ και
ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ
    Στη Βάσω και τον Δημήτρη, τους ευχόμαστε γρήγορα να έχουν στην αγκαλιά τους τα εγγόνια από τις δύο κόρες τους.

29 Οκτ 2013

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ‘’ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑ....’’

Παναγιώτης Ψυχογυιός
    Τριήμερο 26-28 Οκτωβρίου, χρήματα δεν υπάρχουν για να βγεί ο μήνας, πολλώ δε μάλλον για ταξιδάκια ή μικρές αποδράσεις. Αναγκαστικά κάθεσαι στο σπιτάκι σου και αν είσαι και συνταξιούχος χαζεύεις τις χαζοεκπομπές της τηλεόρασης.
    Αν έχεις και λίγο καλύτερη διάθεση αναπολείς τα παιδικά σου χρόνια και θυμάσαι την μεγαλοπρέπεια του εορτασμού της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Απαγγελίες ποιημάτων στα Σχολεία.
Κατάθεση Στεφάνων στο Ηρώο για τους πεσόντες.
Παρουσία όλων των αρχών του τόπου στην Δοξολογία και στην Παρέλαση,
Πανηγυρικός που εκφωνούσε συνήθως εκπαιδευτικός, με προετοιμασία, με μεράκι.
    Θυμάμαι που περιμέναμε κάθε χρόνο τον επόμενο ομιλητή να δούμε για ποιά πτυχή του Επους θα ομιλήσει. Ηταν τιμητική η ανάθεση του Πανηγυρικού. Υπήρχε άμιλλα στους ομιλητές. Οι μαθητές κρατούσαν το καλύτερό τους εαυτό και μετά την διέλευση απο τους επισήμους γιατί είχαν κριτές τους γονείς τους που περίμεναν λίγο παρακάτω να τους καμαρώσουν.
    Τότε είμασταν φτωχότεροι ακόμη και απο τώρα με την χρεωκοπία. Οι περισσότεροι δρόμοι της πόλεως ήσαν χωματόδρομοι. Κρέας τρώγαμε Κυριακή, άντε και την Πέμπτη. Αλλά την Μέρα αυτή ο κόσμος φορούσε τα καλά του ρούχα, οι πόλεις και τα χωριά ήσαν σημαιοστολισμένες, η Χώρα ήταν σε ανάταση.   Ολα ήταν γιορτή και υπήρχε εθνική ανάταση. Ετσι τουλάχιστον τα θυμάμαι.
    Αργότερα, κυρίως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας:
Αρχισε η τρομοκράτηση των ομιλητών μήπως και τους ξεφύγει το όνομα του Μεταξά στην ρύμη του λόγου τους.
Πιό μετά οι ομιλητές διαβάζαν την <<σεμνή και μετρημένη>> ομιλία που είχαν φτιάξει οι Αρχές προκειμένου να αποφευχθούν οι εντάσεις και ενστάσεις.....
 Αρχισε άνωθεν η αναφορά στην λαϊκή αντίσταση του 41-44, ενώ υποτίθεται ότι εορτάζαμε την 28.10.1940.
Κάθε χρόνο θυμόμασταν τηλεοπτικά όλο και λιγότερο την Γυναίκα της Πίνδου, τα κρυοπαγήματα των πολεμιστών μας, την οργάνωση και προετοιμασία του Κράτους και του Στρατού, τα ανδραγαθήματα των στρατιωτών μας.
Ο Πρωθυπουργός σταμάτησε να ανεβαίνει στην Θεσσαλονίκη, προτιμώντας να ξεκουράζεται...
Ανθισε το φαινόμενο να κάνουν πολιτικές δηλώσεις όλοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων που ήσαν στην εξέδρα των επισήμων, δηλώσεις εκτός θέματος και βεβαίως-βεβαίως σε αρκετές περιπτώσεις, ανιστόρητες.
<<Καταραμένε Στρατέ του Μεταξά, γιατί να νικήσεις στην Β. Ηπειρο τους Ιταλούς?>>.
    Αυτή η ενδόμυχη σκέψη που πιστεύω δεν την έκανε ούτε ο Π. Κανελλόπουλος, ούτε ο Σεφέρης ούτε ο Ζαχαριάδης, το 1940, φοβάμαι ότι δηλητηριάζει την καρδιά και την ψυχή των σύγχρονων πολιτικών μας που εργωδώς προσπαθούν να μας βάλουν στην κλίνη του Προκρούστη, ώστε να επαληθεύσουμε την πολιτική τους ιδεολογία. Ο φθόνος σε αυτή την χώρα ήταν πάντοτε σε υπερεπάρκεια απο τους Κλασσικούς Χρόνους μέχρι τώρα. Είμαστε άξιοι απόγονοι των παλαιοτέρων κατοίκων αυτής της χερσονήσου.
    Τα εφετεινά καραγκιοζιλίκια με το αν έπρεπε ή όχι να προσκληθούν οι βουλευτές της Χ.Α., στην Παρέλαση της Θεσσαλονίκης δείχνουν ότι το πολιτικό σύστημα που μας κυβερνάει δεν μπορεί να ανανήψει ακόμη και τώρα που έχουμε πέσει στον γκρεμό και κατευθυνόμαστε σαν βολίδα προς το βάθος του φαραγγιού. Δύο μέρες τώρα κλεισμένος σπίτι,  παρακολουθώ τηλεόραση σαν τους άρρωστους του νοσοκομείου, θέλοντας και μή, με πρώτη είδηση το αν έπραξε ορθά ο Τζιτζικώστας!!!!! (Αλήθεια τα ΜΜΕ γιατί προβάλλουν ανηλεώς αυτά τα καραγκιοζιλίκια?).
    Δεν είμαι Χ.Α. Ομως μου έρχεται να ξεράσω απο το φαρισαϊσμό των κομμάτων που κατηγορούν τον Περιφερειάρχη που επικαλέσθηκε το πρωτόκολλο. Αν έπραξε λάθος, τότε αυτοί γιατί  επιτρέπουν την είσοδο στην Βουλή, τον Ναό της Δημοκρατίας, των βουλευτών της Χ.Α., γιατί τους ανέχονται? Συνάδελφοί τους, επώνυμοι βουλευτές απέφυγαν να υπερψηφίσουν την διακοπή χρηματοδότησης της ΧΑ, αυτό είναι ασήμαντο ή άσχετο? Είναι αυτό φαρισαϊσμός ή όχι?
    Επεισόδια σχεδιάζονται δήθεν απο αγανακτισμένους πολίτες κατά των κρατούντων. Αλήθεια οι <<αγανακτισμένες κυρίες>> πότε πρόλαβαν να μαγειρέψουν για την φαμίλια τους? Η καταρράκωση των θεσμών των επετείων του κράτους είναι ενδιάμεσος στόχος για να κατακρημνησθεί το αστικό μας καθεστώς. Αλλά και οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων τα βλέπουν και τα μετράνε όλα σε ψήφους. Η προτροπή του Λένιν έγινε αξίωμα στην πολιτική μας ζωή: Ηθικό είναι ό,τι συμφέρει του κόμμα.
    Δεν θέλω τέτοιες εορτές επετείων, όπου τα πάντα γίνονται για να προβληθεί το κόμμα.
    Δεν θέλω να χρησιμοποιούνται οι δραστηριότητες των Ενόπλων  Δυνάμειων για την αναστήλωση του κομματικού ηθικού.
    Δεν θέλω <<λαϊκές αγανακτήσεις>> την ώρα της παρέλασης. 
    Δεν θέλω ναζιστές <<υπερ-πατριώτες>>. (Αυτοί και αν έβλαψαν τον λαό και την χώρα).
    Ας έρθουν να ζητήσουν την ψήφο μου, αλλά μη μου χαλάνε την γιορτή.
    Μή μου αμαυρίζουν το δικαίωμα αυτοί που δεν υπηρέτησαν την θητεία τους, να καμαρώνω για το αλλοτινό μεγαλείο της Χώρας μου.
    Να με αφήσουν ήρεμο αυτή την Μέρα να τιμήσω νοερά όσους πολέμησαν το 1940, όσους έσπευσαν απο το εξωτερικό να καταγούν για να πολεμήσουν και περισσότερο όσους είναι ακόμη άταφοι στα βουνά της Β. Ηπείρου.